Weekendowe Inspiracje #44

Technologia rozpoznawania gestów powoli wchodzi pod przysłowiowe strzechy. Coś co jeszcze niedawno wydawało się domeną fantastyki naukowej, teraz staje się dostępne praktycznie dla wszystkich, dzięki coraz tańszym i łatwiej dostępnym urządzeniom taki jak Leap Motion. Akcesorium te szybko znalazło zastosowanie w rozmaitych dziedzinach sztuki, w tym oczywiście w muzyce. I chociaż wydaje mi się iż kontrola za pomocą gestów raczej nigdy nie wyprze bardziej tradycyjnych pokręteł i przycisków (tak samo jak nie udało się to chociażby ekranom dotykowym) to jednak trzeba przyznać, iż stanowi ona całkiem ciekawy dodatek do arsenału współczesnego muzyka.

Najbardziej oczywistym zastosowaniem dla Leap Motion jest kontrola nad parametrami efektów za pomocą ruchów dłoni. Nikogo więc nie powinno dziwić, że tuż po premierze tego akcesorium w sieci zaczęły pojawiać się nagrania prezentujące właśnie takie zastosowanie. W dzisiejszym odcinku Weekendowych Inspiracji przyjrzymy się jednak nieco innemu, bardziej kreatywnemu patentowi na wykorzystanie możliwości jakie daje nam kontrola gestów. Jego autorem jest Hagai Davidoff, pochodzący z Izraela kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, Korzystając z Leap Motion w połączeniu z programem Geco i orkiestrowymi samplami Albion I, stworzył on naprawdę ciekawy system pozwalający jednej osobie grać całkiem realistycznie brzmiące partie orkiestrowe. W tym przypadku gesty przekładają się na coś w stylu wirtualnej dyrygentury, która pozwala wpływać na głośność i brzmienie poszczególnych sekcji naszej samplowanej orkiestry. Trzeba przyznać, że jest to pomysł dość kontrowersyjny, który z jednej strony ogranicza nieco możliwości tradycyjnej gry na instrumencie, z drugiej zaś daje dość duże pole do popisu kreatywnym solistom. Nie da się jednak ukryć, że wyróżnia się on na tle pozostałych projektów z Leap Motion w roli głównej, co dobrze wróży przyszłości tego akcesorium.